Eğer kendi merkezinde değilsen, kim olduğunu bilmiyorsan, gerçekten ilişki kuramazsın.
Kendini bilmeden kurulan ilişki tümüyle bir yanılsamadır. Diğeri seninle
ilişkide olduğunu zanneder, sen onunla ilişkide olduğunu zannedersin;
ne sen kendini tanıyorsun, ne de o kendini tanıyor. O zaman kim kiminle
ilişkide? Hiç kimse yok! Sadece iki gölge oyun oynuyor. Ve ikisi de
gölge olduğundan, ilişkide bir varlık yok. Ben bunu sürekli görüyorum:
İnsanlar ilişki kuruyor, ama ortada bir varlık yok. İlişki kuruyorlar,
çünkü eğer ilişki kurmazlarsa, yalnızlığa düşüp kaybolacaklarını
sanıyorlar. O yüzden, düştükleri anda zıplayıp yeniden ilişkiye
giriyorlar. Herhangi bir ilişki, hiç ilişki olmamasından daha iyi;
düşmanlık bile olsa tamam, en azından insan kendini boşta hissetmiyor.
İşte bu yüzden, bu boşluğa girmelisin. Cesaretini topla ve içeri gir.
Çok kederli ve yalnız bile hissetsen, endişelenecek hiçbir şey yok; bu
bedeli ödememiz gerekiyor. Ve bir kere kendi kaynağına ulaştığın zaman,
her şey tümüyle değişecek, ve dışarıya bir birey olarak çıkacaksın. Bana
göre bir kişi ve bir birey arasındaki fark budur: Kişi, sahte bir
olgudur; birey gerçektir. Kişi, kişilik, maskedir, gölgedir; birey
varlıktır, gerçekliktir. Ve sadece bireyler ilişki kurabilir, sevebilir;
kişiler sadece oyun oynayabilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder