Kaybetmek
korkusu öyle bir sarıyor ki bizi, kaybetmemek için çırpınıyoruz.
Bundandır konuşmak isterken susmamız, kendimizi eksilte eksilte
fazlasını vermemiz. İyi çocuk olmak olur derdimiz; kimse bırakmasın,
terk etmesin bizi. Sanırız ki biz verdikçe, daha çok sevecek, daha çok
anlayacaklar bizi. Bazen gördüğümüz halde görmemezlikten geliriz birçok
şeyi. Sanırlar ki, kandırıldık, uyuduk, fark etmedik. Oysa sen yüreğine
taş basarak gözlerini başka yana çevirmişsindir. Bil ki, gerçekten senin
olan hiçbir şey seni bırakmaz. Yeter ki sen kendini terk etme..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder