Ölüm

ölüm enteresan...ölüp gidenin arkasında kalanlardan biri olarak söylüyorum....henüz hiç ölmediğimden ölümü bırakılıp giden kadar biliyorum... ölen birini görmek o kişiyi düştüğü yerden çekip çıkarabileceğin hissini veriyor insana...tut elimi ve kurtulalım bu girdaptan der gibi...olmuyor...sonra gidiyor...sen kala kalıyorsun...ulen söyleyecek bir sürü şeyim vardı...sitem edecektim sana...sonra sevdiğimi söylecektim. kızgınlıklarım var, üzüntülerim var...soracak bir sürü sorum var...ve sen yoksun...hiç var olmamış gibisin... ellerin vardı...sesin vardı...sevdiğin şarkılar vardı....kızgınlıkların, başarıların vardı...uzun uzun anlatacak komik anıların vardı...nerelerdeler?rüzgar da dağılan bir duman gibi yoklar artık...rüzgarda dağılan bir duman gibi hiç var olmamışlar sanki...öyle değil işte...gün geliyor...otobüsteki ince dudakları olan adam sana senin çok iyi bildiğin bir şekilde gülümsüyor...ellerin geri geliyor...sesin geri geliyor...o kaybettiğin duygu geri geliyor...ve kayboluyor...kara bir duman gibi...